Sunday, September 30, 2007

TIRANDO COSAS

Patanjali dijo:
“También se aquieta la mente cuando exhalás y retenés la respiración, alternadamente.”
Cada vez que sientas que tu mente esté intranquila -tensa, preocupada, ansiosa, parlanchina, soñando constantemente- hacé una cosa: primero exhalá profundamente; empezá siempre por exhalar…exhalá profundo…lo más que puedas…Tirá todo el aire; junto con el aire, vas a tirar también el estado de ánimo, porque la respiración es todo…Y después expulsá el aliento lo más lejos que puedas...
Después, sumí el estómago y contenelo por unos cuantos segundos…no inhales…dejá que salga el aire, y no vuelvas a inhalar por un rato…Después, dejá que el cuerpo inhale solo…Inhalá profundo -lo más que puedas…Otra vez, esperá por un rato…el lapso tiene que ser igual al lapso posterior a la exhalación -si retuviste tres segundos, retené también la inhalación tres segundos…Tirá el aire y retené tres segundos; tomá aire y retené tres segundos. Pero tenés que expulsarlo por completo. Exhalá totalmente e inhalá totalmente, y dale un ritmo…Retené, inhalá, retené, exhalá, retené, inhalá, retené, exhalá…vas a sentir un cambio en todo tu ser inmediatamente; va a desaparecer tu estado de ánimo y va a entrar en vos un nuevo clima…


(1) Sloje musí být dobývány za sebou shora dolů.

(2) Podrubání uhelné sloje je přípustné jen pro odplynění
velmi plynonosné nadložní sloje nebo pro uvolnění napětí
v nadložní sloji s nebezpečím důlních otřesů nebo s nebezpečím
průtrží hornin, uhlí a plynů. Při podrubání na zával musí být
vzdálenost mezi podrubanou a podrubávající slojí taková, aby bylo
dosaženo uvedených účinků a nedošlo k znemožnění vydobytí
podrubávané sloje.

(3) U mocných slojí a slojí těsně seskupených, oddělených od
sebe slabým proplástkem, může být lávka nebo sloj podrubána jen
jednou. Při dobývání mocné sloje v lávkách může být vrchní lávka
podrubána jen porubem s plnou základkou.

(4) Odstavce 1 a 2 platí přiměřeně i pro ložiska jiného
typu.

Postup dobývání slojí a ložisek

(1) Sloje musí být dobývány za sebou shora dolů.

(2) Podrubání uhelné sloje je přípustné jen pro odplynění
velmi plynonosné nadložní sloje nebo pro uvolnění napětí
v nadložní sloji s nebezpečím důlních otřesů nebo s nebezpečím
průtrží hornin, uhlí a plynů. Při podrubání na zával musí být
vzdálenost mezi podrubanou a podrubávající slojí taková, aby bylo
dosaženo uvedených účinků a nedošlo k znemožnění vydobytí
podrubávané sloje.

(3) U mocných slojí a slojí těsně seskupených, oddělených od
sebe slabým proplástkem, může být lávka nebo sloj podrubána jen
jednou. Při dobývání mocné sloje v lávkách může být vrchní lávka
podrubána jen porubem s plnou základkou.

(4) Odstavce 1 a 2 platí přiměřeně i pro ložiska jiného
typu.

Saturday, September 29, 2007

“No quiero soñar ese sueño…”
y ese sueño no va a poder entrar en tu mente…
Pero, ¿de qué sirve volverse el amo de los propios sueños?, ¿no es inútil? No, no es inútil…Una vez que te vuelvas el amo de tus sueños, no vas a volver a soñar…Es absurdo. Si sos el amo de tus sueños, los sueños se detienen; no hay necesidad de soñar…y cuando se detienen los sueños, el acto de dormir tiene una cualidad totalmente diferente, y su cualidad es la misma que la de la muerte…

Friday, September 28, 2007

Pero de esto te das cuenta más tarde, mirando en retrospectiva. No podés darte cuenta que estás soñando mientras soñás…si podés darte cuenta, entonces va a haber dos niveles: el sueño va a estar ahí, pero vos vas a estar despierto, vas a estar conciente…Este sutra es maravilloso para quien se haga conciente en los sueños…dice:
“Tené la dirección de tus sueños y de la muerte misma…”
Si podés estar conciente en los sueños, también los podés crear…Comúnmente no los podés crear…¡el hombre es tan impotente!, ni siquiera podés crear tus sueños…¡no podés crear tus sueños! Si querés soñar algo algo determinado, no podés: no está en tus manos…¡qué impotente que es el hombre! Ni siquiera puede crear sus sueños…sos una simple víctima de tus sueños, no el creador…el sueño es algo que te pasa, no podés hacer nada; no podés pararlo, ni crearlo...
Pero si te dormís acordándote del corazón llenándose de prana, que lo toca continuamente en cada aliento, vas a volverte el amo de tus sueños -y este es un dominio muy poco común…Entonces, vas a poder soñar el sueño que quieras…Solamente desealo mientras te quedás dormido…decí:
“Quiero soñar este sueño…”
y el sueño va a venir hacia vos…Lo único que tenés que hacer es decirlo cuando te estés por quedar dormido:

Wednesday, September 26, 2007

Este sutra es muy, muy significativo:

“Con el aliento intangible en el centro de la frente, a medida que va llegando al corazón, en el momento de dormir, tené la dirección de tus sueños, y de la muerte misma…”
Tenés que practicarlo mientras te quedás dormido -recién ahí, ni antes ni después…Mientras te estás quedando dormido; solamente en ese momento; ese es el momento preciso para practicar esta técnica…
Te estás quedando dormido…de a poco, va invadiéndote el sueño…En un rato se va a disolver tu conciencia; no vas a estar más conciente…Antes de que llegue ese momento,. Hacete conciente, conciente de la respiración y de su parte invisible, el prana, y sentí cómo llega a tu corazón…
Si te pasa -si sentís el aliento invisible que llega al corazón mientras te inunda el sueño, vas a saber que estás soñando…Comúnmente, no sabemos que estamos soñando…mientras soñás, pensás que es la realidad…Eso también es gracias al tercer ojo…¿viste alguna vez a alguien soñando? Sus ojos se mueven hacia arriba y se focalizan en el tercer ojo…
Por esta focalización en el tercer ojo, tomás tus sueños como reales; no podés sentir que son sueños, son la realidad…Cuando te levantás a la mañana siguiente sabés que :
“Estaba soñando…”

Monday, September 24, 2007

LA MAESTRIA DE LOS SUEÑOS

Shiva dijo:
“Con el aliento intangible en el centro de la frente, a medida que va llegando al corazón en el momento de dormirte, tené la dirección de tus sueños y de la muerte misma…”
Dividí esta técnica en tres partes: primero, tenés que poder sentir el prana en la respiración -la parte intangible, la parte invisible, la parte inmaterial…la sensación viene si estás atento al espacio entre ambas cejas, así viene fácilmente…si estás conciente del intervalo, también viene , pero es más difícil…si estás conciente del centro de tu ombligo, donde llega el aliento…lo toca y sale…también va a venir pero no va a ser fácil. La forma más fácil para conocer la parte invisible del aliento es estar centrado en el tercer ojo…pero igual, te centres donde te centres, va a llegar…y empezás a sentir el fluir del prana…
La inhalación y la exhalación son como vehículos, pero la inhalación está llena de prana y la exhalación está vacía…absorbiste el prana y la respiración se volvió vacía…

Saturday, September 22, 2007

Esta técnica es para convertirte en un psicodramaturgo -en una representación teatral…Vos estás centrado en el intervalo, entre los dos alientos, y la vida sigue en la periferia…Si tu atención está en el centro, entonces tu atención no está en la periferia, ahí habrá solamente una ‘sub-atención’, que va a estar en algún lugar cerca de tu atención... Podés sentirlo, podés conocerlo, pero no muy significativo…es como si no te estuviese pasando a vos…
Te lo voy a repetir: si practicás esta técnica, toda tu vida va a pasarte como si no te estuviera pasando a vos, como si le estuviera pasando a otro…

Friday, September 21, 2007

¿Por qué en actividad? Porque la actividad distrae a la mente; la actividad atrae tu atención a cada rato. No te distraigas; seguí atento al intervalo y no pares tu actividad, seguí con eso…vas a tener dos niveles de existencia: el mundo del hacer y el mundo del ser, la circunferencia y el centro…Seguí trabajando en la periferia, en la circunferencia: no pares; pero seguí trabajando atentamente en el centro también…¿qué va a pasar?, que tu actividad se va a volver una ‘actuación’, como si estuvieras desempeñando un rol.
Si practicás este método, toda tu vida se va a volver un largo drama; vas a ser un actor que desempeña roles, pero centrado constantemente en el intervalo…Si te olvidás del intervalo, no vas a estar desempeñando roles, vas a pasar a ser el rol mismo; entonces, no va a ser un drama, lo tomaste como si eso fuese la vida…Eso es lo que hicimos; todos piensan que están viviendo la vida y no es verdad; solamente están desempeñando un rol -un libreto que te dio la sociedad, las circunstancias, la cultura, la tradición, el país, la situación…Te dieron un rol; vos lo estás interpretando, te identificaste con él…Para romper esta identificación, usá esta técnica.

Wednesday, September 12, 2007

OBSERVANDO EL INTERVALO EN EL MERCADO

Shiva dijo:
“Cuando estás en una actividad en el ‘mundo’, seguí atento al intervalo entre los dos alientos -inhalación, exhalación- y, en pocos días, practicando esto, volverás a nacer...”
Mientras hagas algo, cualquier cosa que hagas, poné tu atención en el intervalo entre dos alientos -inhalación, exhalación…Pero tenés que practicarlo mientras estás en actividad.
Recién discutimos una técnica parecida, pero esta tiene una pequeña diferencia y es que la tenés que practicar mientras estás en alguna actividad en el mundo; no la hagas estando aislado; tenés que hacerla mientras estás haciendo alguna otra cosa…Cuando comas, seguí comiendo y estate atento al intervalo; cuando camines, seguí caminando y estate atento al intervalo; cuando te vayas a dormir, acostate, dejá que venga el sueño, pero vos seguí atento al intervalo.

Tuesday, September 11, 2007

Entrá con el aliento y después salí con el aliento: adentro ya fuera, adentro y afuera…Este método lo usó Buddha particularmente, por eso se convirtió en un método budista. En términos budistas se lo conoce como ‘Anapanasati yoga’ y en esta técnica se basó la iluminación de Buddha, solamente en ésta…
Si seguís practicando la conciencia de la respiración, un día, de repente, sin saberlo, vas a llegar al intervalo.
A medida que tu conciencia se vaya haciendo más profunda, intensa, aguda; a medida que te centres en ella, va a ir desapareciendo el mundo exterior; tu mundo es solamente la inhalación y la exhalación…son el panorama de tu conciencia -de pronto, te tiene que pasar que sientas el intervalo donde no hay respiración…
Si vas minuciosamente con la respiración, cuando no haya respiración, ¿cómo vas a poder estar inconsciente? De pronto, vas a darte cuenta de que no respirás y va a llegar el momento en que sientas que el aliento no está entrando ni saliendo…se detuvo totalmente la respiración…en esa instante, ‘el beneficio’…

Sunday, September 09, 2007

No tenés que entrenar la respiración; dejála como está.
¿porqué una técnica tan simple? …-parece tan simple, ¿una técnica tan simple para conocer la verdad?
Conocer la verdad quiere decir conocer eso que nunca nace ni muere, conocer ese elemento eterno que existe siempre…Podrás conocer la exhalación, podrás conocer la inhalación, pero nunca conociste el intervalo entre las dos…
Probalo; repentinamente lo vas a entender -y podés recibirlo porque ya está ahí, no tenés que agregarle nada -ni a vos, ni a tu estructura: ya está ahí…Todo está ahí, excepto cierta conciencia…
Entonces, ¿cómo lo conseguís? Primero, tomá conciencia cuando entra el aire; observalo…olvidate de todo: solamente observá el aire entrando -paso a paso…cuando toca tus fosas nasales, sentílo ahí; después, dejá que vaya hacia adentro, andá junto con la respiración, totalmente conciente…Mientras vas bajando, bajando, bajando con la respiración, no te separes de ella…no te adelantes ni te atrases, andá con ella.
Acordate: no te adelantes, ni la sigas como una sombra, andá con ella simultáneamente…
La respiración y la conciencia se tiene que volver una unidad; la respiración va para adentro; vos vas para adentro…solamente así va a ser posible llegar al punto que está entre ambas, entre la inhalación y la exhalación. No va a ser fácil…

OBSERVANDO EL INTERVALO EN LA RESPIRACION

Shiva, dijo:
“Ser radiante... Esta experiencia puede empezar entre dos alientos. Después que entre el aire hacia abajo y justo antes que suba y salga, el beneficio...”
Cuando entra tu aliento, observá: por una milésima parte de un instante, no hay respiración -antes que exhales, antes que suba y salga el aire…El aire entra, después hay un punto en que se detiene la respiración…después sale el aire; cuando sale el aire, de vuelta por un momento, o por una fracción de segundo, se para la respiración…Después, volvés a inhalar.
Justo antes de inhalar o exhalar hay un punto en el que no respirás; en ese instante es posible que te pase, porque cuando no respirás no estás en el mundo…Entendé esto: cuando no estás respirando, estás muerto…todavía existís, pero estás muerto…Pero es tan breve ese momento que vos nunca te diste cuenta…
Cuando entra el aire es renacer; cuando sale es morir. La exhalación es sinónimo de muerte; la inhalación es sinónimo de vida; entonces, con cada respiración estás muriendo y renaciendo…El intervalo entre las dos es muy corto, pero una observación y atención aguda y sincera te lo va a hacer sentir. No necesitás más nada; vas a sentirte alegre: lo conociste, te pasó…

Thursday, September 06, 2007

Vipassana caminando

Esta es una caminata común, en forma lenta, estando conscientes de los pies al tocar el piso.
Podés caminar en círculo o en una línea de 10 a 15 pasos, yendo y viniendo, a puertas cerradas o en campo abierto. Los ojos tienen que mirar hacia el piso, unos cuantos pasos para adelante. Mientras caminás, poné tu atención en el punto de contacto de cada pie al tocar el suelo; si surgen otras cosas, dejáles de prestar atención a los pies y mirá eso que desvió tu atención y después, volvé a los pies.
Es la misma técnica que en la posición de sentado -pero observando un objeto primario diferente. Podés caminar durante 20 ó 30 minutos.

Monday, September 03, 2007

Sentándose

Encontrá una postura razonablemente cómoda y que te ayude a ponerte alerta, como para mantenerte sentado por unos 40 a 60 minutos. La espalda y la cabeza tienen que estar derechas, los ojos cerrados y la respiración normal. Quedate lo más quieto que puedas, solamente cambiá la postura si te es realmente necesario.
Mientras estés sentado, el objetivo primario es observar la elevación y caída del vientre, apenas por encima del ombligo, que causa la inhalación y la exhalación. No es una técnica de concentración, por eso mientras estés observando la respiración, van a desviar tu atención muchas otras cosas. Nada es distracción en Vipassana, así que cuando surja alguna otra cosa, dejá de observar la respiración, prestá atención a cada cosa que esté pasando hasta puedas volver a tu respiración. Esto incluye pensamientos, sentimientos, juicios, sensaciones corporales, impresiones del mundo exterior, etc.
Lo que importa es el proceso de observar, no tanto lo que observás, por eso acordate de no identificarte con nada de lo que pueda surgir…Preguntas o problemas pueden verse como misterios para disfrutar…

Sunday, September 02, 2007

Estas son las tres formas, cualquiera está bien; y si querés hacer dos formas al mismo tiempo, las podés hacer, pero vas a tener que esforzarte más; y si querés hacer las tres , las posibilidades van a ser más rápidas, pero todo depende de vos, de lo que te sea fácil…
Acordate: lo fácil es lo correcto.
A medida que se va enraizando la meditación y tu mente se va haciendo silenciosa, va a ir desapareciendo el ego…vos vas a estar presente, pero no va a estar la sensación de ‘Yo’. Entonces las puertas van a estar abiertas…
Vos solamente esperá con un deseo amoroso, con una bienvenida en el corazón para ese gran momento -el momento más grande en la vida de una persona-, de iluminación…
Llega…ciertamente que llega; jamás se demoró ni un solo instante…Una vez que estás en la onda correcta, de pronto explota en vos, te transforma...
El viejo hombre murió y llegó el hombre nuevo...

Saturday, September 01, 2007

Japón es la única excepción; a ellos no les interesa tener el pecho amplio y el vientre chico. Para contraer el vientre se necesita cierta disciplina; no es natural. Japón eligió el camino natural, por eso puede sorprenderte ver una estatua japonesa de Buddha. Esa es la forma en la que podés distinguir inmediatamente si la estatua es hindú o japonesa; las estatuas hindúes de Gautama, el Buddha, tienen un cuerpo muy atlético, sus vientres son muy angostos y sus pechos muy amplios. Pero el Buddha japonés es totalmente distinto; su pecho es casi silencioso, porque respira desde el vientre, pero su vientre es más grande…no le queda muy bien -porque la idea que prevalece en el mundo es tan antigua…, pero respirar desde el vientre es más natural, más relajado…
Esto te pasa a la noche, cuando dormís; no respirás desde el pecho, respirás desde el vientre. Por eso es tan relajada la experiencia del dormir…Después de tu sueño, te sentís tan fresco a la mañana, tan joven…porque toda la noche estuviste respirando en forma natural …¡estuviste en Japón!
Estos son los dos puntos: si tenés miedo que respirar desde el vientre y estar atento a su elevación y caída te destruya tu forma atlética…los hombres pueden estar más interesados en esa forma, entonces, para ellos es más fácil observar las fosas nasales, por donde entrar el aire. Observá, y cuando el aire salga, observá también.